maandag 8 april 2013

A moment of grattitude


Sinds ik begonnen ben met het maken van tassen en etuis enzo krijg ik alleen maar leuke reacties en nieuwe ideeën aangereikt van de mensen om mij heen. En ook van mijn nieuwe Twittervrienden, die ik eigenlijk niet echt persoonlijk ken, maar door hun berichten toch een beetje leer kennen.
Zo kreeg ik na het lanceren van mijn Etsy shop meteen al een opdracht om een tas te maken.
Zo was daar Anne met haar idee van de A4 hengseltas.
Els met haar idee voor het bankpassentasje.
Maaike met haar idee voor babydekentjes.
Mijn zus met haar idee om ook minder drukke stoffen te gebruiken.
Een mevrouw op de markt die nog stoffen voor me had.
En helemaal aan het begin Karlijn als eerste afnemer van een 'echte REM' met haar iPadmini hoes en laptop hoes. En Jasmijn met haar bloemetjestas. Zij stonden aan de wieg van mijn tassen shop!
Ook zoonlief met zijn stoere jeans mobielhoesje en groene etui (tuurlijk wil ik die mee naar school!).
En de stille kracht op de achtergrond: manlief die geen tassenafnemer is, maar simpelweg blij is dat ik blij ben. Hoe mooi is dat?

En alle retweets op Twitter, alle mensen die mijn Facebook pagina hebben gedeeld en die dit blog zijn gaan volgen (dat mogen er trouwens nog wel meer zijn...!) Daar krijg ik weer energie van!
Toen ik net overspannen thuis zat, zei de therapeut tegen mij: "Je mag alleen maar dingen doen waar je blij van wordt, waar je energie van krijgt." En dat was o.a. dit!
En nu krijg ik ook allemaal van die lieve reacties, helpende handen en leuke ideetjes aangereikt.
Zou dit m dan zijn?
Die weg die zich zou openbaren als ik me weer goed ging voelen???

dinsdag 2 april 2013

Paasmarkt


Op eerste Paasdag stond ik voor het eerst op een markt met mijn eigen gemaakte spullen! Het was een Paasmarkt in het buurthuis van De Cocksdorp waar ook een rommelmarkt was. Ik had een leuk kraampje ingericht (vond ik zelf) en had ook nog wat spulletjes mee van mijn crea-vriendinnen. In het begin van de markt liep het goed, veel mensen en veel leuke reacties op mijn spulletjes. Later werd het rustiger.
Met name de combinatie van jeans en stof en de stoere etuis en hoesjes vonden de mensen leuk. Ook de gebreide en gehaakte knuffels werden veel bekeken (en verkocht). De mooie gebreide aap van Rita was de publiekstrekker van de dag en uiteindelijk toch verkocht!
De omkeertassen trokken wel veel bekijks, maar daar heb ik weinig van verkocht. Wel veel etuis.
Ik denk dat er ook veel publiek was voor de rommelmarkt en die dan de prijzen voor handgemaakte spullen iets te hoog vonden of daar gewoon niet voor kwamen.
Maar toch best wel wat verkocht! Ik wist ook niet wat ik kon verwachten eerlijk gezegd, maar ik heb de kraamhuur er ruim uit en zelfs nog winst gemaakt.
Al met al smaakt het naar meer en heb ik veel leuke mensen gesproken en ideetjes opgedaan. Zo hebben we (Els Kruk en ik) bedacht dat we een crea-markt zouden moeten organiseren met alleen maar kraampjes met zelfmaakspulletjes. Daarover binnenkort meer!
En ga ik mijn eigen Etsy online shop openen...!


maandag 11 maart 2013

Paasmarkt

Ik hoorde via via dat er in de Cocksdorp op eerste Paasdag een leuke Paasmarkt is waar je met een kraampje met je creatieve maaksels kunt gaan zitten...! Ik heb er achter aan gemaild en nu heb ik een tafeltje!!! Oei!!! Dan moet ik maar eens gauw aan de slag met het maken van tasjes, tassen, hoezen, e.d.!
Maar waarmee zal ik beginnen, waar zou vraag naar zijn en wat moet ik er in hemelsnaam voor vragen???? Hellup! Ik ben eerst maar begonnen met een paddenstoelen rugzakje voor mijn vriendinnetje Bente die een ongelukje had gehad en een paar daagjes in het ziekenhuis heeft gelegen. Zij had per slot van rekening deze stof uitgekozen! Ik heb hem gevoerd met een paddenstoelenstofje. Ik kom hem morgen brengen hoor!

dinsdag 19 februari 2013

Tassen en hoezen!

Heb een nieuwe hobby: tassen en hoezen naaien. Hierbij een overzicht.
Ik vind het heel leuk om ze in opdracht te maken, bijna alle onderstaande tassen/hoezen zijn ook voor iemand anders gemaakt. Dus als je een tas/hoes wilt.....let me know! Ik maak het voor je!
Meisjes A4tas.

Mini etuitjes.

iPad mini hoes.


Laptop hoes

Schoudertas.

'Reversible bag' lang hengsel.

'Reversible bag' middellang hengsel.

Reversible schoudertas.

E-reader hoes.

Telefoonhoesje.

Telefoonhoesje.

maandag 11 februari 2013

Rennen in de kou

Nou ben ik best een koukleum maar laat ik me door de kou niet afhouden van mijn looptraining, maar de laatste tijd is het wel heel erg moeilijk om vol te houden. Is het geen sneeuw waardoor je je enkels verzwikt omdat je de ondergrond niet kan zien, is het wel gure wind waardoor je geen adem kan krijgen.
Gisteren had ik me goed aangekleed, lange tight, hoge sokken (dus geen streepje blote enkel), onderhemd, langs dik shirt en goed winddicht loopjasje, loophandschoenen en loopmutsmet uitsparing voor mijn paardestaart.....en toch.....oei oei wat koud! Mijn longen protesteerden hevig.
De eerste kilometer dacht ik steeds aan omkeren en naar huis gaan, maar wilde me niet laten kennen (manlief was mee en dat is een zeldzaam genoegen). Na 3 km werd het lijf iets warmer, alleen de benen niet. Dat resulteerde in vage pijnscheutjes in mijn bovenbeen en heup. Toch flink doorgelopen, 7 km met ruim 11 km per uur. Dus een goede training weer. Maar ik was blij dat we thuis waren. Je blijft toch wat stijf lopen als het zo koud is.
En dat merk ik nu aan stijve schouders....of kwam dat door het zwemmen van diezelfde dag?
Ik zie uit naar warmer weer...!

donderdag 7 februari 2013

Gedicht uit de oude doos

Nog een gedichtje van mezelf die ik in mijn computer vond.

Ik heb een ster
een kleine ster
stralend in mijn hart

En die ster
die straalt zo ver
wég gaat al het zwart

Die kleine ster
gaat nooit te ver
reist altijd met mij mee

Zo maakt mijn ster
heel mijn leven
tot één lichte zee

Is zo’n ster
mij gegeven
ook net wat jij wil?

Zoek die ster!
ontdek in je hart
wat je het liefste wil

donderdag 31 januari 2013

Je MOET GEWOON genieten!

Ik ben overspannen, een burn out, opgebrand. Ben op de bodem van de put geweest en nu dapper aan het klimmen. Soms glijd ik een stuk terug. Dan blijf ik even aan een richeltje hangen, overweeg ik om maar helemaal los te laten en nooit meer te gaan klimmen en vraag ik me somber af hoe ver ik nog moet.
En ja ...daar komt het woord: MOET.
Ik MOET altijd nogal veel van mezelf, één van de redenen waarom ik overspannen ben geworden.
Daarnaast MOET ik veel van anderen of ik MOET wat ik denk dat anderen van mij verwachten. Zo doe ik dat eigenlijk al mijn hele leven; eerst deed ik wat ik dacht dat mijn ouders van mij wilden, toen wat de meester of juf op school van mij wilden, vervolgens mijn vrienden, mijn man, mijn baas van mijn werk, de buren, de hond, de katten, de vogeltjes in de tuin...bij wijze van spreken ....
En dat MOET ik dan allemaal van mezelf. Best vermoeiend eigenlijk als je er zo over nadenkt.

Nu ben ik aan het ontdekken wat ik zelf WIL, of nog beter: wat ik voor mezelf WENS.
Mijn eerste wens is niet meer zo veel MOETEN! Dat woord mag op de zwarte lijst.
Maar ik kan natuurlijk niet eeuwig in dit luchtledige blijven en zal toch eens een keer een beslissing MOETEN nemen van hoe nu verder. Da's een pittige om uit te vinden voor jezelf. Lastiger maakt het dat mensen om me heen bezorgd zijn en zich met mij gaan 'bemoeien'. Goedbedoeld, daar niet van.
Maar die stemmen vertroebelen mijn eigen stemmetje van binnen. En ik vind het al zo moeilijk om mijn eigen stem te horen, die al zó lang verstopt is geweest.
Dan krijg je opmerkingen zoals: "Je MOET meer aan jezelf denken" of "Je MOET niet zo veel nadenken" en "Je MOET je alles niet zo aantrekken". En nog veel directer "Je MOET ... niet meer gaan werken/op een andere school gaan werken/op je eigen school gaan werken (verschillende opties passeren de revue)..".

Het is natuurlijk allemaal uit een goed hart, maar ergens toch badinerend. Alsof ik nu ik overspannen ben, mijn eigen leven niet kan leiden (of lijden ;-)) en dat ik daar ongevraagd adviezen voor nodig heb. Dat anderen weten wat voor mij het beste is. Dat vind ik trouwens erg knap. Ikzelf kan helemaal niet voor een ander inschatten wat voor hem of haar het beste is, dat moet diegene echt zelf van binnen voelen.

En als klap op de vuurpijl: "Je MOET GEWOON genieten!".
Zo gewoon is genieten trouwens helemaal niet, maar dat weet je waarschijnlijk alleen als je zelf overspannen bent geweest of ernstig ziek ofzo.
Dus: 'GEWOON' komt ook op de zwarte lijst!

En ach ja....misschien hebben ze wel gelijk. Zit ik gigantisch naar mijn eigen blinde vlek te staren en MOET ik maar gewoon doen wat zij zeggen en dan komt het vast allemaal GOED.

P.S. De mensen om mij heen zullen nu wel denken: "Heeft ze het over mij???" Maak je niet ongerust, ik overdrijf gewoon een beetje, voor een leuk stukkie...! Ik vind jullie allemaal erg lief hoor.


dinsdag 8 januari 2013

'Beter' 2013

"Gelukkig nieuwjaar", hoor je iedereen zeggen tegen elkaar. Tweede woordjes die eigenlijk leeg klinken maar zoveel betekenen.
In de armen van mijn man om 00.00 uur op Gran Canaria voelde ik me een soort van opgelucht dat 2012 afgelopen was en hoopte ik dat het aankomende jaar 'beter' zou worden. Ik betrapte mezelf erop dat ik dit eigenlijk de afgelopen jaren steeds heb gedacht...! Elk jaar hoop ik dat het volgende beter wordt, maar het lukt blijkbaar nog steeds niet.
Alsof het een soort van doorzetten is tot de finish (oud en nieuw) en dat ik dan blij ben dat er weer een jaar achter de rug is....dat zou toch eigenlijk niet de bedoeling moeten zijn van het leven?!
Niet dat ik ongelukkig ben of vreselijke rampen heb meegemaakt ofzo. Als ik om me heen kijk, ben ik een bevoorrecht mens en 'do I count my blessings'. Maar toch...er is iets ingeslopen en niet meer uitgegaan. Op safe spelen, niet meer durven wensen, niet meer dromen, doorzetten en doorgaan...
Iemand zei tegen me: "In de Elfstedentocht STAP je niet van het ijs, maar word je van het ijs GEHAALD."
Wat als ik nu gewoon wel zelf van het ijs stap?! Gewoon omdat ik niet meer die vooraf uitgestippelde tocht wil rijden, dat ik niet meer wil doorzetten en doorgaan. Dat mijn handen koud zijn en mijn voeten zeer doen en dat ik heb gemerkt dat ik schaatsen helemaal niet zo leuk vind.
Wat als ik dat nu eens doe? Als ik eens diep in mezelf mijn droom terugvind en die ga waarmaken...stel als ik nu eens niet meer bang ben voor wat 'men' ervan vindt of dat 'men' mij dan niet meer lief vindt...
Stel als ik dat doe, zal ik dan eind 2013 bij mezelf denken: 'Wat een prachtig jaar heb ik achter de rug, ik heb zin in het volgende!'