Je MOET GEWOON genieten!

Ik ben overspannen, een burn out, opgebrand. Ben op de bodem van de put geweest en nu dapper aan het klimmen. Soms glijd ik een stuk terug. Dan blijf ik even aan een richeltje hangen, overweeg ik om maar helemaal los te laten en nooit meer te gaan klimmen en vraag ik me somber af hoe ver ik nog moet.
En ja ...daar komt het woord: MOET.
Ik MOET altijd nogal veel van mezelf, één van de redenen waarom ik overspannen ben geworden.
Daarnaast MOET ik veel van anderen of ik MOET wat ik denk dat anderen van mij verwachten. Zo doe ik dat eigenlijk al mijn hele leven; eerst deed ik wat ik dacht dat mijn ouders van mij wilden, toen wat de meester of juf op school van mij wilden, vervolgens mijn vrienden, mijn man, mijn baas van mijn werk, de buren, de hond, de katten, de vogeltjes in de tuin...bij wijze van spreken ....
En dat MOET ik dan allemaal van mezelf. Best vermoeiend eigenlijk als je er zo over nadenkt.

Nu ben ik aan het ontdekken wat ik zelf WIL, of nog beter: wat ik voor mezelf WENS.
Mijn eerste wens is niet meer zo veel MOETEN! Dat woord mag op de zwarte lijst.
Maar ik kan natuurlijk niet eeuwig in dit luchtledige blijven en zal toch eens een keer een beslissing MOETEN nemen van hoe nu verder. Da's een pittige om uit te vinden voor jezelf. Lastiger maakt het dat mensen om me heen bezorgd zijn en zich met mij gaan 'bemoeien'. Goedbedoeld, daar niet van.
Maar die stemmen vertroebelen mijn eigen stemmetje van binnen. En ik vind het al zo moeilijk om mijn eigen stem te horen, die al zó lang verstopt is geweest.
Dan krijg je opmerkingen zoals: "Je MOET meer aan jezelf denken" of "Je MOET niet zo veel nadenken" en "Je MOET je alles niet zo aantrekken". En nog veel directer "Je MOET ... niet meer gaan werken/op een andere school gaan werken/op je eigen school gaan werken (verschillende opties passeren de revue)..".

Het is natuurlijk allemaal uit een goed hart, maar ergens toch badinerend. Alsof ik nu ik overspannen ben, mijn eigen leven niet kan leiden (of lijden ;-)) en dat ik daar ongevraagd adviezen voor nodig heb. Dat anderen weten wat voor mij het beste is. Dat vind ik trouwens erg knap. Ikzelf kan helemaal niet voor een ander inschatten wat voor hem of haar het beste is, dat moet diegene echt zelf van binnen voelen.

En als klap op de vuurpijl: "Je MOET GEWOON genieten!".
Zo gewoon is genieten trouwens helemaal niet, maar dat weet je waarschijnlijk alleen als je zelf overspannen bent geweest of ernstig ziek ofzo.
Dus: 'GEWOON' komt ook op de zwarte lijst!

En ach ja....misschien hebben ze wel gelijk. Zit ik gigantisch naar mijn eigen blinde vlek te staren en MOET ik maar gewoon doen wat zij zeggen en dan komt het vast allemaal GOED.

P.S. De mensen om mij heen zullen nu wel denken: "Heeft ze het over mij???" Maak je niet ongerust, ik overdrijf gewoon een beetje, voor een leuk stukkie...! Ik vind jullie allemaal erg lief hoor.