woensdag 12 december 2012

Het sterretje dat uit de hemel viel


Dit verhaal kwam ik nog tegen....in de tijd dat ik als kindertherapeut werkte schreef ik veel 'helpsprookjes'.
Echt heel leuk om te doen. Ik heb dit verhaal toen in eigen beheer uitgegeven als boekje, maar die zijn nu op. Zit er over te denken het weer uit te geven en dan zelf de illustraties te maken....
Ik vond het wel passen in de kerstsfeer om jullie het eerste stukkie van het verhaal te laten lezen...!

Er was eens een sterretje dat aan de hemel stond. Het straalde en straalde, zo lang als hij zich kon herinneren. Om hem heen stonden duizenden andere sterretjes en ze straalden naar elkaar. Zo mooi, het was er gewoon perfect!
Soms scheerden ze keihard langs de hemel, zodat de mensen op aarde een vallende ster zagen. Het sterretje was er volmaakt gelukkig.
Zo deden ze allerlei spelletjes, net als gewone mensenkinderen. Verstoppertje, tikkertje en wie het mooist kon stralen.
Op een dag deden de sterretjes wie het verste kon springen. Ons sterretje sprong het áller - allerverst. Zó ver dat hij helemaal naar de aarde sprong.
Toen hij eenmaal naar de aarde gesprongen was, kon hij niet meer terug. Het had iets te maken met zwaartekracht ofzo, maar hoe hij ook zijn best deed, hij kon niet meer terugspringen naar de hemel.

Het sterretje keek eens om zich heen op de aarde. Hij zag de mensen en gebouwen, de kinderen en de dieren. De bomen en de lucht.
Wat miste hij de hemel en al zijn sterrenvriendjes. Want zo mooi was de wereld niet. Er was troep en boosheid en sommige mensen deden heel lelijk tegen elkaar. Het was er lang niet zo perfect als in de hemel.
Het sterretje zuchtte eens diep. Wat moest hij nu doen?
Hij zou deze wereld graag mooier maken en die troep eens opruimen!
..................
.................
.................



Geen opmerkingen:

Een reactie posten