Sinds ik begonnen ben met het maken van tassen en etuis enzo krijg ik alleen maar leuke reacties en nieuwe ideeën aangereikt van de mensen om mij heen. En ook van mijn nieuwe Twittervrienden, die ik eigenlijk niet echt persoonlijk ken, maar door hun berichten toch een beetje leer kennen.
Zo kreeg ik na het lanceren van mijn Etsy shop meteen al een opdracht om een tas te maken.
Zo was daar Anne met haar idee van de A4 hengseltas.
Els met haar idee voor het bankpassentasje.
Maaike met haar idee voor babydekentjes.
Mijn zus met haar idee om ook minder drukke stoffen te gebruiken.
Een mevrouw op de markt die nog stoffen voor me had.
En helemaal aan het begin Karlijn als eerste afnemer van een 'echte REM' met haar iPadmini hoes en laptop hoes. En Jasmijn met haar bloemetjestas. Zij stonden aan de wieg van mijn tassen shop!
Ook zoonlief met zijn stoere jeans mobielhoesje en groene etui (tuurlijk wil ik die mee naar school!).
En de stille kracht op de achtergrond: manlief die geen tassenafnemer is, maar simpelweg blij is dat ik blij ben. Hoe mooi is dat?
En alle retweets op Twitter, alle mensen die mijn Facebook pagina hebben gedeeld en die dit blog zijn gaan volgen (dat mogen er trouwens nog wel meer zijn...!) Daar krijg ik weer energie van!
Toen ik net overspannen thuis zat, zei de therapeut tegen mij: "Je mag alleen maar dingen doen waar je blij van wordt, waar je energie van krijgt." En dat was o.a. dit!
En nu krijg ik ook allemaal van die lieve reacties, helpende handen en leuke ideetjes aangereikt.
Zou dit m dan zijn?
Die weg die zich zou openbaren als ik me weer goed ging voelen???